Memar90

برج آزادی(برج شهیاد)

در ۱۳۴۵ طرح یک نماد معرف ایران بین معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در نهایت طرح مهندس حسین امانت، بیست و شش ساله و فارغ التحصیل دانشگاه تهران برنده و برای ساخت انتخاب شد.

عملیات بنا در یازدهم آبان ۱۳۴۸ آغاز شد و پس از بیست و هشت ماه کار، در بیست و چهارم دی ماه ۱۳۵۰ با نام برج شهیاد به بهره برداری رسید.

در ۱۳۴۵ طرح یک نماد معرف ایران بین معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در نهایت طرح مهندس حسین امانت، بیست و شش ساله و فارغ التحصیل دانشگاه تهران برنده و برای ساخت انتخاب شد.عملیات بنا در یازدهم آبان ۱۳۴۸ آغاز شد و پس از بیست و هشت ماه کار، در بیست و چهارم دی ماه ۱۳۵۰ با نام برج شهیاد به بهره برداری رسید.

سطح میدان توسط گذرگاهی زیرزمینی که در ضلع شرقی برج پیش بینی شده است به معابر اطراف راه می یابد . این فضا با الهام از معماری سنتی و با توجه به شکستگی های دیواره و سقف ، هندسه و طاق بازارهای ایرانی را تداعی می نماید

در نمای این برج حدود ۲۵۰۰۰ قطعه سنگ با نزدیک به ۱۵۰۰۰ شکل متفاوت با سطوح پیچیده و قوس دار به کار رفته ، سنگ ها به کمک الگوهای مخصوص از قطعاتی بزرگ که گاهی طول آنها به ۶ متر می رسید ، تراشیده شده و تا ۴۰ سانتی متر ضخامت دارند و از آنها به عنوان قالب داعمی بتن استفاده شده است .

استخوان بندی اصلی از بتن مسلح است و سنگ های سفید معدن جوشقان اصفهان آن را می پوشاند . کارهی اصلی سنگ از استخراج تا نصب به عهده سنگ کاران با ذوق کشورمان بوده است.

درب های ورودی اصلی از انواع سنگ گرانیت همدان « سنگ خارا » ساخته شده و حدود هفت تن وزن دارد ، و همچنین سنگ های کف و آب نماها و ... از کردستان استخراج شده که نشان دهنده غنای معادن ایران می باشد .

پایه های اصلی بنا مستطیل پایه به ابعاد ۴۲× ۶۲ متر استوار شده اند و با هندسه ای بدیع به ترتیبی پیچ می خورند که استواری قوس طاق اصلی را در محور اصلی بر پایه ها ممکن می سازند .

نمای ضلع شرقی و غربی طاق بزرگی است با الهام از طاق کسری و منحنی قوس طاق های ساسانی که معماری ایران باستان را تداعی می کند .

بر فراز قوس ساسانی ، قوس شکسته محراب گونه ای که سطح آن با طرح « پر طاووسی و کاشی کاری معرق » شکل گرفته تعبیه شده که با هندسه مخصوص ، به طاق باستانی منتهی می گردد ، که این طرح و نمای ضلع شمالی و جنوبی یاد آور معماری دوران اسلامی نیز می باشد .

 

 

 

 

 

 

 

 

پیشانی بنا معرف برج های قدیم ایران با سر برجی های دوران سلجوقی و غزنوی و برج و باروهای بناهای ایرانی است ، و در چهار سوی نمای برج شیارهای آبی معرق که به طرز عمودی قرار گرفته ، کشیدگی قا مت و زیبایی آن را دو چندان نمودهاست. برج دارای سه طبقه است ؛ طبقه اول در ارتفاع ۲۳ متر و طبقه دوم در ۳۳ متر واقع شده که چگونگی معماری داخل برج ، فضا سازی و طرح هایی زیبا از دیواره ها و سقف با سبک های معماری سنتی و مدرن را به تماشا می گذارند و در مواقعی از فضای طبقات به عنوان نمایشگاه استفاده می گردد . در قسمت تشریفات این بنا ، نگارگری نقوش تاریخی به صورت برجسته بر روی دیواره های آن صورت گرفته است که این نوع تصویر نگاری با بتن سفید در این سالن و در دیواره های طبقه دوم برج برای اولین بار در کشور اجرا شد .
بعضی از دیواره های بتنی بنا بصورت نمادین با کلنگ خراشیده شده بودند ( معماران عزیز خوب می دانند که خراشیدن سطح بتن برای اینکه سطح تماس بتن با چیزی که قرار است بر روی آن نصب شود ، افزایش یابد ، روشی معمول است